Dziewiętnastowieczna grafika pochodząca z dzieła Leonarda Chodźki pt. La Pologne historique, littéraire, monumentale et illustrée. W centrum pola obrazowego wysokie, strome wzniesienie, mające symbolizować tytułową górę, na którym znajdują się ruiny średniowiecznych zabudowań. Wzniesienie to znajduje się na tle zabudowań w oddali – po lewej stronie jest to kościół, flankowany przez dwie kopułowe kaplice, z jedną wysoką wieżą. Po prawej, za taflą wody, po której płynie człowiek w łódce – dwuwieżowy kościół oraz rząd zabudowań świeckich.

Grafika stanowi ciekawy dokument ikonografii dzisiejszej stolicy Litwy – jej autor, mieszkający zapewne w Paryżu, otrzymał tylko ogólne wytyczne co do schematu kompozycyjnego i wyglądu przedmiotów, które miały znaleźć się na ilustracji. Stąd grafika nie prezentuje faktycznego, ściśle odpowiadającego rzeczywistości widoku Wilna. Obiekt sakralny po lewej stronie wzgórza (tutaj niezwykle stromego), który flankowany jest dwoma kopulastymi budynkami, to widziana od wschodu katedra wileńska. Natomiast dwuwieżowa świątynia po prawej to znajdujący się za zakolem Wilejki kościół ss. Jakuba i Filipa.

W okresie międzywojennym ruiny na szczycie wzgórza została zrekonstruowana główna wieża wileńskiego zamku, tzw. Wieża Giedymina, która otrzymała kształt niezmieniony do dziś.

Prezentowana ilustracja pochodzi z pomnikowego dzieła Leonarda Chodźki, wydawanego w latach trzydziestych i czterdziestych XIX wieku w Paryżu, La Pologne historique, littéraire, monumentale et illustrée. Leonard Chodźko opuścił Polskę w 1826 roku, by na stałe zamieszkać w Paryżu. Choć nie był emigrantem politycznym, aktywnie wiązał się z życiem Wielkiej Emigracji, płynącej do stolicy Francji po klęsce powstania listopadowego. Był członkiem kierowanego przez Joachima Lelewela Komitetu Narodowego Polskiego. Jako jeden z wtajemniczonych w sprzysiężenie Zemsta Ludu, w 1833 przygotowywał zbrojną wyprawę płk Józefa Zaliwskiego do Królestwa Polskiego. Poświęcał się pracy nad dziejami Polski oraz popularyzowaniu wiedzy o Polsce.